Mayıs ayı Huntington Hastalığı Farkındalık Ayıdır ve bu ay etkilenenlerin seslerini yükseltmek, damgalanmaya meydan okumak ve toplumumuzda yaşayan gücü öne çıkarmak için bir zamandır. Benim için bu ay sadece başkalarını eğitmekle ilgili değil; kendimi, yolculuğumu ve ileriye doğru bir amaç ve huzurla devam etmeme yardımcı olan araçları onurlandırmakla ilgili. Huntington Hastalığı (HD) ile yaşamak küçük bir başarı değil ve zaman içinde öz bakımın isteğe bağlı değil, gerekli olduğunu öğrendim.
Semptomlar öngörülemez olduğunda ve enerji azaldığında, kendimizi en sona koymak kolaydır. Ancak keşfettiğim şey, sağlığıma öncelik vermenin bir direniş, iyileşme ve savunuculuk eylemi olduğudur. Konuşmalarda, ilişkilerde ve HD topluluğunda tam benliğimle ortaya çıkmama yardımcı oluyor.
İşte HD ile yaşayan biri olarak öz bakım uyguladığım beş yol:
1. Günlerimi Beni Dolduran Şeyler Üzerine Kuruyorum-Beni Tüketen Şeyler Üzerine Değil
Bir zamanlar, tükenmek anlamına gelse bile her şeye "evet" diyordum. Kendimi "kanıtlamak" veya başkalarına ayak uydurmak için baskı hissettim. Ancak HD bana yavaşlamayı ve gerçekten neye ihtiyacım olduğunu kontrol etmeyi öğretti.
Şimdi, enerji seviyelerimi destekleyen ve mevcut kalmama yardımcı olan esnek bir günlük ritim oluşturuyorum. Suçluluk duymadan dinlenmeyi programlıyorum. Odaklanma gerektiren görevler ile günlük tutmak, bitki çayı içmek veya güneşin doğuşunu izlemek gibi beni sakinleştiren veya keyiflendiren faaliyetler arasında geçiş yapıyorum.
Günde sadece bir şey için enerjim varsa, o bir şey yeterlidir. Öz bakım, bedeninizin gerçeğini onurlandırmak ve kendi hızınızda yaşamak için kendinize izin vermek anlamına gelir.
2. Bedenimi Niyet ve Sadelikle Besliyorum
HD ile iyi yemek yemek, iştah değişiklikleri, yutma güçlükleri veya yemek pişirmekten kaynaklanan yorgunluk arasında bir zorluk olabilir. Eskiden Pinterest'e layık yemekler yapamadığım için kendimi hırpalardım, ancak o zamandan beri zihniyetimi değiştirdim.
Artık beynimi ve vücudumu destekleyen basit, besleyici öğünlere odaklanıyorum. Doğranmış sebzeleri ve proteinleri hazır tutuyorum. Sağlıklı yağlar, yeşil yapraklı sebzeler ve antioksidanlarla dolu smoothie'leri karıştırıyorum. Ayrıca, özellikle ilaçlarım beni kuru veya yorgun hissettirdiğinde susuz kalmamaya çalışıyorum.
Beslenme benim için bir stres kaynağı değil, kişisel bakım araçlarımın bir parçasıdır. Çabayı kutluyorum, mükemmelliği değil.
3. Akıl Sağlığımı Savunuyorum-Unapologetically
HD sadece bedeni etkilemekle kalmıyor, zihni, duyguları ve benlik duygusunu da etkiliyor. Teşhisim hakkında yanlış yargılandıktan veya sorgulandıktan sonra anksiyete, keder ve hatta utançla mücadele ettim. Bu yüzden ruh sağlığı bakımı hayatımın olmazsa olmazlarından biri.
Nörodejeneratif durumları anlayan ve kimlik değişimlerinde bana yardımcı olan bir terapiste gidiyorum. Birkaç dakikalığına bile olsa farkındalık pratiği yapıyorum - şimdiki zamanda topraklanmış kalmak için. Öz şefkat ve "Ben teşhisimden daha fazlasıyım" gibi onaylamalarla iç eleştirmenimle konuşuyorum.
Eğer bu yazıyı okuyor ve sessizce mücadele ediyorsanız, lütfen buna mecbur olmadığınızı bilin. Destek aramak zayıflığın değil gücün işaretidir.
4. Huzurumu Koruyan Sınırlar Belirliyorum
Sınırlar kişisel bakımımın büyük bir parçası. Eskiden planlarımı iptal ettiğim, ihtiyaçlarımı açıkladığım veya "hayır" dediğim için kendimi suçlu hissederdim. Ancak HD bana huzurumu korumanın bencillik olmadığını, bu şekilde hayatta kaldığımı ve geliştiğimi öğretti.
Artık ekstra desteğe, sessiz zamana veya anlayışa ihtiyaç duyduğumda başkalarına haber veriyorum. Engelimi herkese açıklamıyorum, kendimi güvende hissettiğimde paylaşıyorum. Beni tüketen değil, yükselten arkadaşlıklar ve ortamlar seçiyorum.
Sınırlar bir savunma ve sevgi biçimidir. Kendinize nasıl davrandığınızla insanlara size nasıl davranacaklarını öğretirsiniz.
5. Kendimi Olduğum Gibi Kutluyorum
Bu, kişisel bakımın en güçlü biçimi olabilir: Direncimi kutluyorum. Yataktan kalkmak, bir görevi tamamlamak, kendimi savunmak, zor bir günde gülmek gibi her küçük başarımı kutluyorum.
Fotoğraf çekerim. Cesur hissetmek istediğimde parlak ruj sürüyorum. Aynaya bakıyorum ve sadece hastalığı olan bir kadın değil, ortaya çıkan, hikayesini anlatan ve yüksek sesle yaşayan bir kadın görüyorum. Bu kutlanmaya değer.
İster bir blogda, ister bir konuşmada veya sohbette olsun, gerçeğimi her paylaştığımda, başkalarına (ve kendime) var olduğumuzu ve önemli olduğumuzu hatırlatıyorum.
Son Düşünceler: Kişisel Bakımı Her Ay Öncelikli Hale Getirmek
Mayıs ayı HD Farkındalık Ayı olsa da, benim öz bakım yolculuğum takvim sayfası döndükten çok sonra da devam ediyor. Öz bakım bir lüks değil, bir yaşam çizgisi. Semptomları yönetmeme, duygusal olarak dengede kalmama ve HD tarafından dokunulmamış parçalarımla bağlantı kurmama yardımcı oluyor.
Bunu okuyan ve Huntington Hastalığı ile yaşamaya çalışan herkese şunu söylemek istiyorum:
Siz dinlenmeye layıksınız. Sen neşeye layıksın. Bakım görmeye layıksınız. İster derin bir nefesle, ister kendinize nazik bir sözle, ister besleyici bir yemekle başlayın, iyileşmeniz önemlidir.
Sadece Mayıs ayında değil, her gün kendimizi göstermeye devam edelim.
Turkish 
English 
Arabic 
Bulgarian 
Chinese 
Czech 
Danish 
Dutch 
Estonian 
Finnish 
French 
German 
Greek 
Hungarian 
Indonesian 
Italian 
Japanese 
Latvian 
Lithuanian 
Polish 
Portuguese 
Romanian 
Russian 
Slovak 
Slovenian 
Spanish 
Swedish 
Ukrainian
2 Yanıtları
Det her er virkelig en smuk og vigtig tekst! Den rammer både de konkrete udfordringer og den indre styrke, det kræver at leve med Huntingtons sygdom (HS). Det er så afgørende, at egenomsorg ikke ses som en luksus, men som en nødvendighed - ikke bare for at overleve, men for at trives.
Tanita'nın verdiği kadın ipuçları, gerçekçi ve gerçekçi bir bakış açısına sahip. Fx det med at planlægge dagen ud fra sin energy and ikke efter, hvad omgivelserne forventer, er en vigtig påmindelse om at lytte til sin krop og sit sind i stedet for at presse sig selv til det umulige. Det hjælper virkelig med at bryde følelsen af skyld, som mange med kroniske sygdomme kæmper med.
Også det med mental sundhed og at søge professionel hjælp uden skam - det er ofte overset, men altafgørende, især ved neurodegenerative sygdomme, hvor identiteten kan udfordres voldsomt.
Grænsesætning er et andet nøglepunkt. Det er ikke egoistisk at sige nej eller vælge sig selv først, men en måde at beskytte sin energi og fred på. Kendini sevmek - bu çok zor bir iş gibi görünebilir, ama kendini sevmek ve hayatını sürdürmek için çok önemlidir.
Samlet set, teksten'e ilham verici bir bakış açısı sunuyor, hvordan man can leve med HS på en måde, der ikke bare handler om sygdom, men om liv, værdighed og håb. Det er en invitation til både at anerkende de svære sider og samtidig dyrke glæde og selvkærlighed - noget alle can lære noget af, uanset om man har HS eller ej.
Bu yorumu paylaştığınız için çok teşekkür ederim! Gerçekten önemli bir makale